Odamıza geçtik

Eveet artık sonunda kendi odamıza geçtik. Şimdiye kadar nerde uyuyordu derseniz, Musa misali hasır sepet içinde yaşıyordu yavrucak. Doğmadan hediye gelen sepet annemin doğum hazırlıkları kumpanyası sırasıda kendine yeni bir kılıf edinmiş , evin içinde cirit atıyordu. Ufak da bişii değil aslında, girdiği odada hallice yer tutuyordu.
Doğa'nın reflüsü olduğu için uyurken bile yanlız bırakamıyorduk bebişi. Tekerlekli sepette böylece yavru ördek misali anneyi takip edip duruyordu salondan yatak odasına, yatak odasından çalışma odasına.Bir de illa baş kısmı mideden yukardan olacak kuralı var. Bebeğin vücudu yaklaşık 30 derecelik bir açı ile durması gerekiyor. Biz de şiltenin altına yastıklar koyarak kafa kısmını kaldırmıştık. O sebeple tek uyuyabildiği yer kendi sepeti oldu. Ay çocuk alışıp yer yadırgamasın, az bizim yatakta uyusun az kendi odasında diyemedik hiç.
Ancak artık hem reflümüz azaldı hem de uyanıp gerinirken ayaklarımızla sepetten çatır çutur sesleri çıkarmaya başladık. Sanırım artık sepet küçük gelmeye başladı. Bir de bazı çok hareketli uyuduğu gecelerin sabahında top gibi sepetin dibinde buluyorduk. Kaya kaya iniyormuş aşağı maymun.
Haftasonu ilk defa annemlere gittiğimizde normal düz bir yatakta yatıp hiçbir sorun yaşamayınca tamam dedim artık vakit geldi. Kızımız artık kendi odasına geçebilir. Benim için daha mı kolay oldu? Hayır. Artık geceleri hala hala uyurken gözlerim kapalı Doğa'nın odasına gidip, bi gözüm açık bi gözüm kapalı zar zor çocuğu bulup, emziriyorum.